Galau?

huuhuuhuuuu...

Semangaaaaatttt..!

Love your job and be proud.

Iyes!

Bekerja sambil belajar.

Masih galau lagi?

No! No! No! Be happy laahhh...!

Ayo ngeblog!

Masa kalah sama Babu Ngeblog?

Ketaton

Obat merah, pinicilin tanpa guna
Tatu iki wes kena infeksi
Mrambah ngebaki manah
Tumuju jantung tumekaning ati

Nanah-nanah dleweran
Mbayu mili nelesi pipi
Nanging gawe garing sukma

Sakdunge,
Yen ta patemonan kae sinukuri
Semono uga pepisahan iki

Lambe Turah Obral Gombal

Sari nyangklong tas kesusu metu seka kelase, karepe mono atene ndekem ndok kantin. Ate mulih aras-arasen. Apa maneh jam loro mengkok onok kuliah tambahan. Sari kuwi arek semester loro fakultas sastra Inggris, Universitas Ngayawara.

Mara-mara saka sisih kiwa, meh ae nabrak Anang, arek fakultas ekonomi. Arek kuwi kuru dhukur, senengane dodolan gombal ambek arek-arek wedhok neng kampus. "Dancuuk!" batine Sari.

"Eh... Hallo darling!" sapane Anang kalem, raine plek koyok baya, congore lincip ambek untune mrongos ngana kae.

Sari ngeblas mlaku, ora ngreken arek sithok elek kuwi.

"Sar, mbiyen-mbiyen aku akeh salah, akeh nebar kata-kata gombal ma sembarang orang. Sering bikin nangis cewek. Tapi setelah kenal kamu, aku saiki insaf," jarene ngethokke jurus bayane (jurus buaya).

"Baguslah," jawabe Sari enteng.

"Ora ate nebar pesona neh ambek cewek lewat cara apapun. Kasihan juga kalau akhirnya pada sakit hatinya gara-gara takgombali," ujare Anang.

"Wo wedhus!" batine Sari. Lha wong rai koyok baya ae kok atene ingah-ingih pamer mrongose. Iki uwong apa Bethara Kala, se?

"Tapi dasar aku!" ujare Anang.

Sari mara-mara mandheg. Ndelokna Anang eneg. Meh ae Sari muntah. "Cuk! Wong iki wes elek, kok doyan men nyocot, lambene turah men," batine Sari maneh.

"Tapi dasar aku, niat-niat thok, gak onok nyatane," ujare Anang ambek mesam-mesem sing malah nggawe raine tambah uelek.

"Yok apa carane katene isa mari iki?" pitakone Anang karo ngucek-ucek matane. Blobok kuning sakedele gedhene nganti metu, jan njijiki tenan!

Sari unjal ambegan.

"Wis watakmu kok Nang, ate piye maneh," jawabe Sari ambek nerusna laku.

"Eh, buruan nikah, mungkin bisa menghentikan kebiasaan jelekku," jare Anang.

"Ya rabia ambek bajul kana!" saure Sari ing jero ati.

"Wis watakmu Nang. Nek watuk isok dimareni, nek watak kuwi nganti tuwa ya pancet ae," jawabe Sari alus. Arek siji iki pancen pinter atine ya apik pisan, najan ta neng batine misuh-misuh ora karuan ning kata-katanya selalu halus dan penuh perhitungan.

"Mosok, se?" Emange wong ki njuk stagnan, ra isa brubah?" takone Anang.

"Wong Jawa biasa ngomong, ciri wanci ginawa tumekaning pati," jare Sari.

"Ah mosok, se? Bisa aja orang yang gak bener jadi baik. Iya kan?"

"Artine suatu watak dasar manusia itu sampai matipun sama. Tapi embuhlah, gak eruh aku," jare Sari.

"Lha iku nek sifat-sifat turunan, gen!" bengokke Anang.

"Lha menawa kuwi ya sifat turunanmu," ujare Sari kalem.

"Koen iku ngawur ae!" bengoke Anang tambah banter.

"Lha buktine koen mau ngomong dhewe nek "niat-niat thok, gak anok nyatane,"

"Lha wingi sasi pasa wes mari, je. Lha dina iki wis kumat maneh. Yok apa se aku iki?"

"Pasa rak ngempet kuwi."

"Apa takpasa ben dina ae ya, Sar?"

"Ra anok bedhane Nang, watakmu ancene wes ngono kuwi kok."

"Ah, kon iku malah nambah-nambahi rasa bersalahku thok ae," kandhane Anang karo ngelus-elus githoke.

"Nek kroso bersalah berarti rak bener, se? Jadi semakin kuat alibi nek koen iku ancene kelakuane ya koyok ngono kuwi,"

"Aku tulungana pa, Sar. Nglarakna atine wong kuwi dusa gedhe. Moh aku nek duwe watak elek kuwi. Gek ndang takmari mumpung iki isih sasi Syawal. Piye carane, Sar?"

Sari unjal ambegan. Nyelehna bokonge neng kursi pojok kantin sing isih sepi. Atine muntab.

"Mbak es degan satu ya!" bengokke Sari. Muga-muga ae es degan kuwi isa ngedhemna atiku, batine Sari. Sari unjal ambegan maneh.

Mbak Dewi bakul ndok kantin kuwi langsung iwut tangane nggawe es degan, sedelok ae dheke wes inthik-inthik nyedhaki mejane Sari lan Anang karo nggawa es degan. Es degan durung ae diselehna meja, wes disaut Anang. Baya sithok kuwi tanpa dusa trus nyruput es degan kuwi, mari ngono es degan kuwi trus disurung ngarepe Sari. Sari bola-bali unjal ambegan. "Dancuuk! Dasar baya rai gedhek!" bengokke Sari ing jero ati.

"Golek tampar nem meter," jare Sari karo nyawang Anang tajem, sing disawang kedhep-kedhep. Ancene nggatheli tenan arek sithok kuwi.

"Trus?"

"Talenana ning wit pelem,"

"Ate digawe apa, Sar? Ngrubuhke pelem ta?" pitakone Anang polos.

"Ya up to you, terserah. Atene digawe lompat tali ya mangga, atene digawe latihan panjat pelem ya enthuk, ate digawe kendhat ya silahkan. Sembaranglah," jare Sari rada emosi.

"Tambah ngawur ae koen iku. Tidak ada kasus lelara isa mari merga tali tampar. Ah jangan bercanda kalau dimintai saran, Sar!" gremenge Anang.

"Lho, iki model baru kok. Sapa ngerti koen sing dadi penemu pertamane,"

"Sar, anu... Mungkin lebih baik kalau koen rabi ae ambek aku, aku yakin pasti koen isa merubah sifatku. Ben mari elekku. Nek wes duwe bojo mesthi mari gombalku," jare Anang serius.

"Jabang bayiiik..! Nganti donya iki ate kukut and you are the only man alive, aku gak atene rabi ambek dhapuramu, Nang!" bengokke Sari emosi. Sari ngadheg mari ngono ninggal Anang ndok jero kantin dhewe.

"Jangan begitu, Sar. Saar..! Es degannya belum dibayar!" bengokke Anang.

"Sing ngombe rak koen ta. Bayaren dhewe! Aku atene mulih!" ujare Sari getem-getem. Sari wes gak duwe semangat maneh nggo melu kuliah tambahan jam loro mengkok. Sari nyetop microlet kuning trus sedela wae wes lungo ninggalna kampuse.




-------------------------------------------

Hehe... Logat Suroboyoan campur basa Indonesia campur basa Landa sithik-sithik. Kepingine nulis crita nganggo basa Suraboyoan, tapi akune gak reti yok apa nulise...sepurane ya!