Galau?

huuhuuhuuuu...

Semangaaaaatttt..!

Love your job and be proud.

Iyes!

Bekerja sambil belajar.

Masih galau lagi?

No! No! No! Be happy laahhh...!

Ayo ngeblog!

Masa kalah sama Babu Ngeblog?

Crita Babagan SMS

Ana SMS ngethithir tumuju nomerku. HP-ku kedher ping pindho. Sengaja dakgawe silent soale bendaraku wedok ana ngomah, dina iki ora mangkat kerja, nunggoni anake kang lagi prei sekolah. Nek dakuripake isa-isa gawe geger sakomah.

Bendaraku mana paling gething yen keprungu swara HP-ku muni nalika dheweke ana ngomah. Biyen, dhek jaman sepisanan aku lagi teken kontrak, ana perjanjian tertulis antarane aku lan bendaraku, ing kono katulis menawa ta aku ora entuk nganggo HP nalika bos ana ngomah.

Nganti seprene, nem tahun lawase, yen bendaraku ana ngomah HP-ku mesthi njur ora ana unine, silent mode.

Wektu iku tanganku isih gupak unthuk sabun. Ing wayah isuk ing dina Sabtu ngono kuwi biasane aku ngumbahi gombalane khususe bosku, dakkumbah nganggo tangan amarga kalebu gombal alus kang larang regane, bayaran rong mingguku wae durung cukup nek digawe tuku gombal siji.

Sabanjure...sreett..seerrr.. tanganku daklapke kaos kotange bendaraku sing arepe dakkumbah. Eh jebul Mbak Tarti. Wadon sepantaran umurku sing pitung taun kepungkur ninggal Purwadadi tumuju Hong Kong saperlu luru gawean dadi babu kuwi sing ngirim SMS mau.

Weh lha, njanur gunung tenan, batinku. Biasane Mbak Tarti kuwi yen SMS-an ing wayah bengi thok. Bendarane ora ngijinake babune dolanan HP. Malah kepara luwih serius, yen aku isih isa silent HP tapi Mbak Tarti kudu dipateni thes HP-ne. Bendarane ning omah terus alias ibu rumah tangga tulen sing ora nyambut gawe ngana kae. Jan persis kaya satpam nunggu gawe lan ngawasi saparipolahe Mbak Tarti.

Mbak Tarti siji-sijine kancaku sing ngaji-aji SMS gratis ing jaman internet ngene iki. Ora kaya babu-babu liyane sing saben dina sregep wiridan fesbukan, slinthutan karo bendarane, Mbak Tarti mung ngerti SMS lan telpun thok-thok. Yen babu liyane akeh sing cinta mati karo toilet, ndhekem jam-jaman ngguya-ngguyu karo nguthek-uthek HP, Mbak Tarti pilih ndhoprok ing pojok pawon nunggu dhawuh bendarane.

Mbak Tarti uga ora kaya babu-babu liyane sing seneng nulis-nulis lan kalebu penulis/sastrawan (babu) kae. Uga ora melu organisasi seni utawa tari apa maneh organisasi vocal/advokasi ngana kae, lha wong nek ngerti ana babu-babu arep dhemo wae Mbak Tarti mesthi ndhelik keweden kok.

Mbak Tarti mono mung babu biasa sing utun nyambut gawe lan sendika dhawuh marang bendarane. Sanajan ta kala mangsa bendarane kerep memba dadi Mak Lampir utawa Nyi Calon Arang, Mbak Tarti pilih meneng lan pasrah wae.

Ing sakjroning nem taun, wanita ireng manis sing dhuwur lan kurune ngluwihi aku kuwi mung ngerti Victoria Park thok. Mula kanggoku rada angel anggonku ngemban atine wong siji kuwi.

Kanca tunggal sak-PT-ku kuwi sajak ngusung kabar penting nganti ora sabar nunggu wengi kanggo SMS-an. Mbuh ana ngendi anggoneSMS kuwi. Menawa wae pas blanja nang pasar utawa pas nunggu simbah sing diopeni lagi priksa dhokter, mbuhlah.

Gandheng SMS sapepadha simcard kuwi gratis lan uga gandheng aku wis penasaran banget, saknalika iku uga langsung dakwaca SMS-e.

"Rie, wong lanang kuwi kucing apa ula?" mengkono isi SMS kuwi mau.

We lha dalah.... Yen ta ora ngelingi menawa sing ngirim SMS kuwi wong kang mbokmenawa wae mung ndhuweni kanca akrab siji yaiku aku, menawa wae bakal dakjarke wae nganti mengko bengi nembe dakjawab. Iki takon temenanan apa guyon, pikirku.

"Kalamangsa kucing, kalamangsa ula. Sing kaya bungklon ya akeh, sing kaya asu ya ana. Ana apa?" jawabku.

Ora let sedhela, wadon kang kepeksa gelem diwayuh sakwise ngonangi bojone ngetengi wadon liya kuwi mau banjur ngirim balesane.

"Dhuwit celengan gawe sekolahe Anti (anake wadon Mbak Tarti) dibedhol karo bapake, jare arep gawe babaran bojo nom," ujare maneh.

"Lha apa dheweke ora mergawe?" pitakonku.

"Ora nyukupi," jawabane cekak aos.

SMS mbaka SMS banyu mili. Nanging aku durung mangerteni ning ngendi bakale tuk-e. Aku duwe rasa was-was uga, merga pakulinanku sing biasa ngomong blak-blakan kuwi mesthine ora bakal gawe rena atine Mbak Tarti. Njur aku kudu mangsuli kepriye iki? Aku bingung karepku dhewe.

"Nek ngono dheweke kalebu kewan kapapat Mbak, asu," wangsulanku maneh, isih padha, uga lewat SMS.

Suwe anggonku ngenteni wangsulan SMS saka Mbak Tarti, nanging nganti pirang-pirang jam ora ana wangsulan. Dakkirim SMS kang isine aku njaluk sepura menawa ana lupute anggonku njawab SMS sakdurunge, nanging ya ora diwangsuli. Aku samsaya bingung.

Aku isa nylamur gorehing atiku nalika aku ngayahi kewajibanku ngopeni momonganku nganti tumekaning masak kanggo makan malam. Nanging rikala kabeh pagawean rampung lan aku wis mapan ing sakdhuwure kasurku sing temumpang ing sakdhuwure kulkas (waca ing kene: http://babungeblog.blogspot.com/2010/03/tragedi-munyuk-kesasar-di-hong-kong.html) , aku nyawang HP-ku kanthi ati kroncalan.

Dakpikir aku ora ngomong akeh-akeh utawa aneh-aneh ing SMS kapungkur awan mau. Apa ya amarga SMS kuwi sing gawe ora seneng tumekaning lara atine Mbak Tarti nganti ora gelem mbalesi maneh? Oh Gusti! Geneya aku dhek mau ora mikir jero sakdurunge ngirim SMS pungkasan? Getunku kepati-pati.

"Dreeetttt...dreeettt...!" HP-ku kedher pindho. Saknalika aku jumbul kaget, meh wae HP-ku mencelat saka tanganku.

Dakbukak SMS sing dakgadhang-gadhang saka Mbak Tarti. Lan tenan, SMS kuwi pancen saka Mbak Tarti.

Age-age anggonku maca ukara mbaka ukara ing SMS kuwi mau. Atiku dheg-dhegan.

"Aku ora nesu. Asu iki bapake anakku. Aku sejatine ora ikhlas menawa anak sing dakrewangi toh nyawa, toh pati, uga toh nasib iki bakal diwaleni dening wong lanang sing mung udu kenthongan," tulise ing SMS.

"Dreeett... dreettt...," HP-ku kedher maneh.

"Ning aku ora ngerti njur kudu kepriye maneh. Wong tuwaku wis ora ana kabeh, aku ya ora duwe sedulur cedhak sing isa dakpercaya ngrumat anak wedokku. Nek bali desa, aku ora ngerti kudu nyambut gawe apa, nek ning kene aku isa ngirimi dhuwit ajeg. Ning ya kuwi aku makani maruku barang," SMS kapindhone.

Maneh, aku dheleg-dheleg. Aku njajali mapakke awakku ing kahanane Mbak Tarti, lan aku yakin aku ora bakal kuwawa nandhang lara lan laraaa banget kang kaya mengkono iku mau.

Bola-bali aku matur pamujiku marang Gusti, yen ta sasuwene iki aku isih isa milih dalan uripku dhewe, alhamdulillah. Ewadene Mbak Tarti, kawit cilik ora duwe pilihan babar pisan. Dipeksa kawin mudha, dikon dadi TKW, diwayuh nganti tumekaning ngopeni marune. O Gusti...aku ora isa mbayangke kaya ngapa perihe.

Aku ora ngerti kepriye anggonku bisa nulungi Mbak Tarti, menawa wae ya mung perkara siji iki sing ora bisa dakwedhar, kaya-kaya dalan uripe Mbak Tarti wis nali mati. Aku mung isa njaluk sepura, ora ngerti kudu SMS kepriye kanggo isa nglonggarake sumpek atining Mbak Tarti. O donya... mbok tulungana wadon siji kuwi...


Aku Dudu Klapa

Dakwolak-walik jeroning lara
jebul ora mung kebacut
ning nganggo banget

Lan
amarga bibitmu kang awujud lemah urip
aku tumali ing siksa tanpa cecek

Kangmas,
apa aku iki klapa
sing dibeset sepete,
diperes santene,
dideres gulane,
dipangan pondhohe,
dirah glugu, sada sakblukange?

apa lumrah?
lanang polah, wadon kepradhah?