Calon Wurung

Arep nyang ndi?" pitakone kanthi ulat sujana.
"Yogja mbok," sumaure Sarwoto blaka.
"Ketemu sapa? Nek arep ketemu calon mantuku ya kana, ning nek mung arep kiya-kiya aja!" kandhane maneh. Tangane malang kerik, sikile mbegagah ngebaki lawang ngarep, ngadang kanthi polat ngancam marang Sarwoto.

Sarwoto unjal ambegan, meh dawa kaya sepur Argo Dwipangga jurusan Solo Balapan-Yogjakarta sing pangancange bakal ngebatke lakune tumuju kutho kang durung nate di weruhi kuwi.

Lanang dhuwur pideksa kanthi rikma sapundhak kang di jarke nyamun gulune kang dawa ngula-ula kuwi ndingkluk. Pikirane ambyur ing segara bingung lan wedi kang ora duweni pesisir.

"Nyuwun palilah lan pangestune, aku arep ketemu calon mantumu mbok," sumaure alon, meh wae ora keprungu amarga keslamur suara pitik blorok sing pating petok.

Oh ora! Kanggone nyi Sarwi suara kuwi mau bantere kaya mercon clorot dor sing kerep disumet ing prapatan ngarep omahe.

"Tenan? Ora goroh tho?"
"Tenan mbok, nek menawa cocok mengko..,"
"Rene le rene! ngganggoa klambine kangmasmu sing nembe tuku wingi kae, aja nganggo kaos oblong ngono kuwi. Mbok nek arep ketemu calon ki macak sing ngganteng sithik tho le..le.... Aja ngono kuwi, ora ilok. Kuwi rambute sing gondrong di potong dhisik kana. Oalah le...mbok ngomong kit wingi rak simbok isa mrenahke awakmu tho" pituture simbok, ulatane wes malih 180 drajat. Saka netrane ana rasa bungah kang audubillah gedhene.
Mantu! Calon mantu! Mengkono wola-wali kang ana ing pikire nyi Sarwi.

"Wes tho mbok, bocahe seneng aku apa anane kok. Ora usah ndadak macak barang, kaya wong wedhok wae," kandhane Sarwoto karo jumrantal nyaut jaket ireng kang cumenthel ing paku ing sak cedhake lawang. Rumangsa wes enthuk palilah dening simboke, Sarwoto ngeblas tanpa pamit maneh.

"Di tuturi wong tuwa kok suwala terus! Sida wurung tenan mengko sing dadi calonmu kuwi!" pambengoke nyi Sarwi karo getem-getem, gregeten nyawang anak ragile kang wes ngancik umur patang dasawarsa kuwi.

Degg!! Embuh sing kaping pirane omongan sing kaya mengkono kuwi keprungu dening Sarwoto. Biyen nalikane sepisanan ketemu Endah, kenya brang wetan omahe kang di sir udakara 2 tahun suwene lan nalikane dheweke wes yakin lan ngajak Endah bebrayan, tanpa dinuga sak durunge yen Endah nampik karep becike. Uga biyen kae nalika dheweke pacaran karo Lusi, kenya manis putrine pak Sukur, tembung penambik uga sing di trima. Banjur maneh sapa kae...ah embuh pirang kenyo sing nampik di jak bebrayan karo Sarwoto.

Kroncalan dening rasa kang ngebaki atine, wola-wali Sarwoto unjal ambegan. Ngliwati dalan tumuju stasiun Solo BAlapan netrane nyawang cah cilik gegojegan karo ibune. Uga nyawang cah cilik sing lagi nangis njaluk es krim marang bapake, lan uga nyawang wanodya ayu meh memper karo Fitri, kenya sing bakal di temoni, lagi mlaku reruntungan karo sisihane, kekarone lumaku alon, kala-kala sing lanang ngaras wetenge sing wadon kanthi kebak tresna. Sarwoto mesem kecut.

Sauntara kuwi uga keprungu suarane tukang ngamen kang ngobral lagu kang nemani atine Sarwoto, Cari Jodoh duweke Wali Band.
"Dancuk!" pisuhe Sarwoto karo ngebatke lakune.

Tanpa mangerteni kang ana ing omahe Fitri kang ana ing sacedhake stasiun Tugu, papan dununge Fitri, Sarwoto ngandelke tekad lan mupuk lemu rasa tresnane, ngronce tetembungan kepriye carane dheweke ngajak bebrayan karo Fitri lan kepriye mengko ngomong karo wong tuwane Fitri.

....

"Mas Totok!" panyeluke Fitri.

"Dhik Fitri!" sumaure Sarwoto.

Atine Sarwoto playon lan lunjak-lunjak, bungah. Oh..Pungkasane dheweke ketemu maneh karo wanodya ayu sing tansah ndekem ing pangimpene kuwi.

"Dhewe mas? Piye kabare?" pitakone Fitri.

"Dhewe," sumaure Sarwoto. Lambene dumadakan mendeg anggone mesem nalikane nyumurupi ana lanang gagah pideksa lan sarwa necis penganggone ngawasi kekarone saka udakara 5 meteran sakmburine Fitri. Mripate Sarwoto nyawang Fitri kanthi kebak pitakonan lan antuk wangsulan kang di rasa mecahke sakabehaning pangimpene.

"Aku di pacangake karo wong tuwaku mas," kandhane Fitri.

"oohh...," sumaure Sarwoto gumantung.

Lagi wae jam 3 sore, mung sepuluh menit anggone nemoni geganthilaning atine, Sarwoto nggegeri wanodya ayu kuwi tanpa pamit. Fitri ora nggondheli lakune lan Sarwoto ora mlengak memburi maneh.

Sarwoto sompok. Dheweke rumangsa salah sawijining lakon uripe wis paripurna. Panggung wis di padhangi dening cahya lampu, para pamirsa wis keplok-keplok, para pemain wis ganti sandangan lan bali nyang omahe dhewe-dhewe.

"Simbok, aku wes ketemu calon mantumu, calon wurung, wurung dadi mantumu," guneme alon kanthi netra krethil-krethil, ngguguk, kerem ing samudraning sedih sing embuh kapan tinemu watese.


@@kanggo mitraku ing Kuningan-Jakarta. "Dia bukan satu-satunya kawan, lihatlah dunia dari mata burung bukan dari dalam tempurung."